ძრავიანი ალქაჯების შეკრება მანგლისში

უზარმაზარი მწვანე მინდორი, ცივი ჰაერი, წვიმა – ამ მდელოზე კი ძრავებ აღმუვლებული მონსტრები.
დიახ ასე იწყება off road შეჯიბრი (ორიენტირება) .
1 მაისს მანგლისის თვალუწვდენელ მინდორ - ველებსა და მთებს 45 აღმუვლებული მონსტრი იყო შესეული. სადაც არ უნდა გაგევლოთ ყველა მხრიდან ისმოდა ძრავის გუგუნი, ყვირილი, ჯალამბრის უიმედო (ან იმედიანი ვინ უწყის) ხრიალი. ის თვალუწვდნელი ადგილები ისე გამოცოცხლებულიყო, იფიქრებდით ალქაჯების მსოფლიო შეკრება მოუწყვიათო.
ძალიან მაგარია ავტო სპორტი, ხოლო თუ ეს სახეობა მით უფრო ტალახთან , ბუნებასთან და ენით აუწერელ მოულოდნელ ექსტრემთანაა კავშირში - საერთოდ სასწაული ხდება.
ამ შეჯიბრზე მაყურებელ-ფოტოგრაფის სტატუსით გახდლით, მაგრამ სტარტის და ცოტა ფინიშის გადაღების გარდა ვერაფერი მოვახერხე. ტყეში გაბნეულ წერტილებამდე მისვლა , ფეხით სასწაულის ტოლფასი აღმოჩნდა (თანაც მე და მაოს ხელის გპს-იც არ გვქონდა) , გარშემო კი ჩაიქროლეს რამოდენიმე მანქანით მონაწილეებმა , მაგრამ ისეთი სისწრაფით , რომ ფოტოს გადაღება შეიძლება ითქვას ვერ მოვახერხე.
მიუხედავად ამისა მაინც ძალიან საინტერესო იყო ფინიშზე ლოდინი, ამბების გაგება (რომელსაც ხან რაციით, ხანაც მობილურის საშუალებით გადმოსცემდნენ ორგები და მონაწილეები) ნელა ნელა , თითოდ მოსული მანქანები, აღფრთოვანება მათი მიღწევებით, გულისწყვეტა დაზიანებების და შეჯიბრიდან გამოვარდნების გამო. სამაშველო ოპერაცია რომელიც დილა უთენიამდე გაგრძელებულა, მონაწილეების თანდგომა ერთმანეთთან….  
ამ შეჯიბრზე (ისევე როგორც ოფფ როუდის სხვა სტილის შეჯიბრებზე) ყველაფერი იყო, ნებისმიერი სახის ემოცია შეიძლებოდა გაჩენილიყო იქ მყოფ საზოგადოებაში.
ყოველი შემდგომი მანქანის ფინიშზე გამოჩენისას ისმოდა შეძახილები, მაყურებელ-გულშემატკივრები მანქანიდან გადმოსვლას არ აცდიდნენ ეკიპაჟს, იმ წუთასვე მიცვივდებოდნენ და ეკითხებოდნენ ყველა დეტალს.
მოკლედ ძალიან ძალიან მიყვარს off road , კლუბი და შეჯიბრები. ეს ყველაფერი უნდა ნახო და იგრძნო, სიტყვები გადმოცემისათვის არ კმარა.