დაუსრულებელი- აფრიკა

რა კარგი ჰქენი რომ დამხვდი. ძალიან გამახარე, ისეთი მონატრებული მყავდა ყველა, თუმცა შენ გასნაკუთრებით.
- მადლობა, გემრიელი ყავაც მოგიმზადებია, ჰო, ჰო ახლა დავიწყებ მოყოლას რა თქმა უნდა, თუმცა აი ჯერ ფოტოები დაათვალიერე და მაცადე დავტკბე მონატრებული, შენი მომზადებული ყავით.
მოკლედ ხო იცი რა , 14ში წავედი. მგზავრობა ისეთი დამღლელი იყო.... თურქეთსი მომიწია მტელი დღე აეროპორტში ყურყუტი, შემდეგი იყო ლონდონი, იქ ქალაქში კი გავედი თუმცა არაფერი განსაკუთრებული არ გადამხდენია თავს..... ბოლოს როგორ იქნა აღმოვჩნდი ნაირობიში.
-ჰო კენიაა-შუაგული, ძალიან ცხელი თუმცა ძალიან ეგზოტიკური.
თავიდან ცოტა გაგვიჭირდა მიჩვევა, რთულად და გაურკვევლად საუბრობენ...
- უი იცი რა დამავიწყდა მომეყოლა, ოღონდ ახლა არ გამიბრაზდე და საყვედურებით არ ამავსო კარგი?.....
- რა და თვითმფრინავში ძალიან სიმპატიური მეცნიერი გავიცანი ისიც კენიაში მიდიოდა თუმცა ის 4 წლიანი ვადით, რადგან იქ მასაებს თუ რაღაც მათთან დაკავშირებუსლ სწავლობს ჰოდა...
- ვინ არიან მასაები და გეტყვი თუ დამაცდი მოყოლას....
- ესეიგი გიყვებოდი ჩემს (”ჩემს” რა სულელურად გაიჟღერა) მეცნიერზე. ძალიან კარგი ვიღაცაა , აღფრთოვანდა როდესაც ვუთხარი ფოტო მასალის მოისაპოვებლად ვარ მეთქი, მაშჳნვე მკითხა როგორ გაგიშვეს ასეთი ახალგაზრდა ასეთ რთულ და შორ მარშუტზეო, თუმ,ცა მერე კი ნმიხვდა როდესაც მოვუყევი რამდენ ადგილას ვიყავი უკვე ... შემდეგ ისიც მიყვებოდა რომ მისი საქმიანობა....
- კარგი რა კიდევ გამაწყვეტინე?... არა არ ჰყავდა ოჯახი, თუმცა არ ვიცი არ დავინტერესებულვარ მისი სასიყვარულო ურთიერთობებით. ნუ გამიჭირე საქმე სულ აღარაფერს გეტყვი იცოდე!
სად გავჩერდი შემახსენებ?

ა ჰო, მოკლედ თავიდან რამოდენიმეჯერ ვამეორებინებდი კენიელებს ყველაფერს იმისათვის რომ ნაწილინ მაინც გამეგო. ისე ძალიან თბილი ხალხია და ძალიან ინტერესდებიან და აღფრთოვანებულები არიან თეთრკანიანებით. ბავშვები სულ თან დაგვყვებოდნენ.
- ვინ ვიყავით ვმრავლობითში რომ ვლაპარაკობ და მე და ჩემი (აჰა ისევ წამომცდა... რა დამემართა კაცო რას მივისაკუთრე ეს ადამიანი) მეცნიერი.
- კგი კარგი, ნუ კაპასობ, რა მოხდა მერე? კარგად გავუგეთ ერთმანეთს, თანაც ჩვენი საქმიანონები ერთი-მეორეს ხელს არ უშლიდა....
***
პირველი დანიშნულების წერტილი ნაირობისთან ახომდებარე სოფელი იყო, სადაც ყველაზე უხუცესი კენიელი მასაი ცხოვრობდა.
...... და თუმცა მასთან მოხვედრა რთული იყო ჩვენ მაინც შევძელით...
აი აგერ მისი ფოტო აქ არის... დაიცა... აი შეხედე.... რა საინტერესო თვალები ჰქონდა ვერ წარმოიდგენ. ძალიან ნელა საუბრობდა თუმცა მე მისი სიტყვები და საერთოდ მათი ენა არ მესმოდა... მივხვდი რომ რაიანს...
- მჰ... რაიან ო’ ნილი ერქვა, ნამდვილად გვარი ირლადნიური აქვს. ხოოოდა... მივხვდი რომ რაღაც ძალიან საინტერესოს უყვებოდა. ამ დროის განმავლობაში მე ფოტოების გადაღება არ შემიწყვეტია, ხოლო წამოსვლისას მოხუცმა მასაიმ ჩემზე მიუთითა და რაღაც გაუწოდა რაიანს, რომელმაც დაუყოვნებლივ გადმომითარგმნა რომ ჩემთვის...
- კარგი რა, იქონიე ნამუსი, გეტყვი და განახებ კიდეც რა იყო ოღონდაც მაცალე მოყოლა ნორმალურად, თუ მისმენ მომისმინე ვა... აუტანელი ხარ... ნუ მიცინი ერთი რა!...
გულსაკიდი იყო ჩემთვის, ძალიან ლამაზი რაღაც ცხოველის ძვლიგან გამოჭრილი სხვადსხვა ფორმის მძივისა და ბისერისაგან. საერთოდ ძაოლიან უყვართ ბისერი, იცი რამდენი რაღაც უკეთიათ? ფოტოებშიც ხომ ჩანს? ხოლო თუ მათ რაიმეს აჩუქებ ან გაცვლას შესათავაზებ არც დაფიქრდებიან საკუტარი სამკაულებიდან ისე დაგითმობენ ნებისმიერს.
მოკლედ როგორც კი სოფლიდან გამოვედით მაშინვე დავინტერესდი თუ რას უყვებოდა უხუცესი მასაი რაიანს, თუმცა პასუხი ძალიან მოკლე მივიღე - ”მომავალზეო”
2 კვირა სხვადასხვა სოფლებსა და დასახლებებში დავდიოდით. ხან იმაში რომელიც მე უნდა გადამეღო , ხან იმას ვნახულობდით რაც რაიანს სჭირდებოდა.
-კარგი რა... ტავხედი ხარ! არაფერი. მეგობარია სულელო შენ. უბრალოდ იცი რა კარგია როდესაც ეგეთ ექსპედიციაში მარტო არ ხარ?... მაგრამ შენ როგორ გამიგებ , არასოდეს არ გამოგიცდია....
.. თანაც მან იცოდა რა ენაზე ბუტბუტებდნენ ისინი , ეს კი ზოგჯერ ძალიან საჭირო იყო

****

როგორც არის რა... იცი რამდენი რაღაც ვნახე, ორი დღე გასული ვიყავი ნაკრძალში, ისეთი ლამაზია იქაურობა ვერ წარმოიდგენ. ცხოველები დასეირნობენ და თუმცა ძირითადად არ გვერჩოდნენ მაინც ვუფრთხოდით... ჰო აი ეგ სურათი ახლა რომ გადადე გვერდით მაშინ გადავიღე....
წარმოიდგინე ვუყურე თუ როგორ მოინადირეს ლომებმა პატარა ჯიქი, შემდეგ კი მათი ნადიმიც გადავიღე.
- ვიცი , ვიცი, შთამბეჭდავია აბა რა ... სისხლიანი ნადავლი შუაში მოუქცევიათ და ძიძგნიან... არადა ეგ არის რა ცხოვრება....
კიდევ ჟირაფებიც გადავიღე... სადღაც აქ უნდა იყოს ალბომი.... ჰო ეგაა. ულამაზესები არიან, პირდაპირ რაღაც წარმოუდგენელი ქმნილებებია....
- კიდევ რა ხდებოდა? .... მმმ, დაიცა აი ვიხსენებ... ჰო კიდევ რა იყო იცი წარმოუდგენელი სილამაზის , ბუნებისა და ცხოველების გარდა??


დაიცა სანამ მოგიყვები ერთი ყავა კიდევ გამიკეთე რა და სიგარეტიც
მომე თორე დავიღალე ლაპარაკით და პირიც გამომიშრა უდაბნოსავით.....


- ნუ ბუზღუნებ თორემ შენ რომ ჩამოგიტანე ის სუვენირი გაბუსუნებულ სახეზე არ მოგიხდება.... ნუ ხარ მოუთმენელი.... გამიკეთე რა ყავა, მოვწიე უკვე ერთი ღერი ვახ....

- დიდი მადლობა,ყავის გარეშე ძალიან მიჭირს საუბარი....

ჰოდა ვაგრძელებ - ძალიან შთამბეჭდავი გარეგნობის ქალები ჰყავთ, ლამაზი სხეული
რომელიც ნახევრად შიშველი აქვთ შოკოლადისფრად ულაპლაპებთ მზეზე... გრძელი თმა ნაწნავებად აყრიათ მხრებზე, ძალიან თეთრი კბილები და მუუქი, მუუქი შავი თვალები კი როგორც სინათლეზე , ასევე სიბნელეში წარმოუდგენლად უელავთ.
- მართალია, მართალი, მაგან მეც გამაკვირვა... იცი რამსიმძიმე ქოთნები გადააქვთ თავზე დადებული...
ეგ კი არა ჩვენთვისაც უნდოდათ ესწავლებინათ ეგ ჩანთები თავზე უნდა ატაროთო თუმცა....

-რა ჩანთები, რა ჩანთები .... რა ჩანთები და რაშიც ჩვენი ნივთები გველაგა, რა დაგემართა რა... სიცხემ და უსაქმურობამ სულ გამოგაშტერა მგონი....

- კარგი მაპატიე არარ გეჩხუბები, გავაგრძელებ მოყოლას, გაინტერესებს?
კიდევ ვნახეთ მასაების ულამაზესი და ძალიან უცნაური ცეკვა... ძალიან შთამბეჭდავია და მძაფრ ემოციებს ბადებს.
- რასთან დაკავშირებით ცეკვავდნენ და ერთ ერთ სოფელში ტრადიცია ყოფილა სტუმრების მიღების... ჰოდა ჩვენც შეგხვდნენ რა...
- რა ერქვა სოფელს და უჰ... იცი რა რთული სახელები აქვთ... ააა....ჰო, ჰო... მორიჯა ან მარიჯა რაღაც ასეთი ერქვა ნამდვილად....

შენ ვერ წარმოიდგენ - იქ ხომ ძალიან ცხელა , მაგრამ როგორი სიგრილეა მათ მიერ შეთითხნილ ,მრგვალ სახლებში.
-რავიცი რისგან აკეთებენ, მე მგონი რაღაც ადგილობრივი თიხის მსგავსი მასალა უნდა იყოს....

იცი რა გაჭირვებულები არიან....
ხო აფრიკელები აბა ჩვენ ხო არა, თუმცა ალბათ ჩვენც ... წარმოიდგინე სიტუაცია მე და რაიანი ვართ....
-ნუ წაიღე ტვინი , ვეღარ გიტან რა დაგემართა? ისეთი აგრესიული ხარ, რა კაცს დაშორდი?
კაი... კაი.... მაპატიე, ჭრილობაზე მარილის დაყრა მეხერხება ხო იცი....

ჰოდა მოკლედ რაც გინდა ის თქვი და ვიყავით ქალაქ თუ სოფელ (ნამეტანი რთული გასარჩევია იქ ეგ) მალეალეაში და რო ჩავედით მოვთავსდით ადგილობრივ მაცხოვრებლებთან სასტუმროში, შემდეგ კი გამოვედით დაბაში...
ბავშვები გვეპოტინებოდნენ... უხაროდათ ... გვიცინოდნენ...ჰოდა მე ავდექი და ერთ
განსაკუთრებულად მონდომელბულ პატარა გოგოს ქართული სამკაულების ასლები რომაა ისეთი ვაჩუქე... უუნდა გენახააა...
-ჰო ჩემი მოვიხსენი, აბა აფრიკაში თან ხო არ ვატარებდი ვიღაცისათვის საჩუქარს, ისიც რაღაც ოქროს სამკაულის ასლს.... მაგათ მაგით ვერ გააკვირვებ ჯერ ისევ მაგ ეპოქაში არიან ბევრგან :)
-აფრენ რა...
ხოოოდა ისეთი ჟრიამული ატყდა, კინაღამ დაახრჩვეს ეს პატარა გოგო. მომიწია მისი ხელში აყვანა....

- ძალიან სასაცილო ბავშვი აღმოჩნდა .. ისედაც ხომ ჩვენთან იყო და მაგის მერე წამოსვლამდე არ მოგვცილებია გვერდიდან.
-სად დავდიოდით ამდენს კი არა იცი რამხელა დასახლება იყო... ძალიან ლამაზი ... აი ის ბავშვების ბრბო... ხო ძლივს მოასწრო რაიანმა გადაღება... რატომ მან და მე პატარს ვშველოდი
რომ არ მიეხრჩოთ.
-შემდეგ კიდევ ერთი 5 დღიანი გასვლა გვქონდა პრერიებში....
აი ეგ კი ნამდვილად შთამბეჭდავი და გულის ამაჩქარებელი იყო.... მანდ მივხვდი თუ ადრენალინი რა ყოფილა და სასწაულია შიში....



















(To Be Continued)

Post a Comment

7 Comments

  1. ველოდები გაგრძელებას :უსერ:

    ReplyDelete
  2. ჰა ახლა, როდის აგრძელებ ა?

    ReplyDelete
  3. Anonymous2:51 AM

    ველოდები გაგრძელებას მეც...



    (c) ართურო :))

    ReplyDelete
  4. თუბიქონთინუდ და ჟანდაბა!

    დავამთავრეო და.. :mo:

    @მუზა, მიდი ლილიანთან სასწრაფოდ იობანივროტ!

    ReplyDelete
  5. ნუ დაასრულებ :)
    ასე ბევრად საინტერესოა, ყველა ჩვენი ფანტაზიით დავასრულებთ და გავაგრძელებთ :)

    ReplyDelete
  6. დაასრულე, დაასრულე.
    ისე დამთავრდება როგორც გვინდა???

    ReplyDelete

დასტოვეთ თქვენი მოსაზრება...ნუ მოგერიდებათ გამოხატოთ თქვენი ჰაზრები თავისუფლად!