როცა ”ცუდი” ”კარგს” ჯობია…

გავრცელებულია აზრი რომ ”девушкам нравятся плохие мальчики” ,ხოდა აქამდე არ ვიცოდი ეგ შესაბამებოდა სიმართლეს თუ არც ისე, მაგრამ….
რამოდენიმე ხნის წინად შემდეგნაირად გამოვიდა - ორ მამრს ვეკონტაქტებოდი, არაფერი   განსაკუთრებული, ჩვეულებრივი ურთიერთობა, საუბრები, რაღაც საერთოს ძებნა – მოკლედ ყველაფერი მარტივად.
ჰოდა ურთიერთობისას ნუ ხომ დგება მომენტები როცა ან იქით უნდა გადაიხარო ან აქეთ და მოკლედ რამე აირჩიო, თორე ორი კურდღლის ამბავი არავის დაუმთავრებია კარგად , ხოდა მეც ვიჯექი და ვფიქრობდი რა…
რომელი? რომელი იყო უფრო ”ახლო” ჩემთან…

• მშვიდი , სათნო , აუღელვებელი , სტაბილური – ნუ მოკლედ ყველა უმტკივნეულოდ კეთილი თვისებებით დატვირთული.
• თავქარიანი , პათოლოგიური გადახრებით , ყლეზემკიდია – ანუ ყველა იმ თვისებით გაჯერებული რაც ”ცუდ ბიჭს” უნდა ჰქონდეს

ჰოდა აი ვიჯექი და ვფიქრობდი, რად მინდა მშვიდი , აუღელველებლი და სათნო ადამიანი რომელთანაც შეიძლება მიიძინო ისე მოგეწყინოს? ან კიდევ პათოლოგი, რომელიც როდის გაჭედავს და ერორებს გაყრის კაცმა არ იცის, მერე კი მიდი და ნუ აღელდები და მოუფრთხილდი ნერვებს?
თუმცა გამოგიტყდებით ”ცუდი ბიჭისკენ” უფრო იხრებოდა ჩემი ყველა ნაწილი გამომდინარე იქიდან , რომ მშვიდი ცხოვრება ისეთი მოსაწყენია ცოტა ხნითაც კი არ მინდა ( შეიძლება რომ დავბერდები მერე მომინდეს მაგრამ ეხლა ნწ)
ჰოდა ამდენი ფიქრის მერე უცებ დამკრა თავში რომ ეტყობა ეს ”ცუდი ბიჭები” დაჯილდოვებულები არიან რაიმე განსაკუთრებული ქარიზმით , ან კიდევ სხვა მახასიათებლით ,რომელიც ყველანაირი ცნობიერისმიღმა იმპულსებზე მუშაობს და არჩევანიც ზუსტად ამის ბრალიათქო…
მოკლედ ამდენი ვილაპარაკე იმისათვის რომ მეთქვა მე ავირჩიე – არცერთი : )
ვცდილობ ცხოვრებაში უკიდურესობებს ვებრძოლო : ) (და მაინც იქ მოვხვდი ამ არჩევანით), ხოლო თქვენ სანამ არჩევანს გააკეთებთ კარგად დაფიქრდით რამდენის ტრაკი გაქვთ და რისი ატანა შეგიძლიათ !