უცნაური ადამიანები არიან ადამიანები…

იცით მგონი დავჩლუნგდი…

ადამიანების აღარ მესმის….

მე მათ ვუსმენ მაგრამ ზოგჯერ არ მესმის, ვერ ვიგებ რა უნდათ , რას გადმოსცემენ, რა აწუხებთ…

ზოგჯერ ყველაფერი ისეთი ბუნდოვანია რომ ვიბნევი.

აღარც ჟესტების ენა მესმის…..

უცნაურია, მაგრამ ვამჩნევ რომ გაუგებრობის შემთხვევაში ადამიანს უბრალოდ ვეცლები, აღარ მიჩნდება სურვილი გავიგო მიზეზი და მოვისმინო , ან ავხსნა რამე.

იცით როგორ მემართება, წყლიან ჭიქაში ჩავარდნილი მტვრის ნამცეცივით - რაც მეტს დასდევ მეტად რომ გარბის, ხან ჩაყურყუმალავდება , ხანაც ამოტივტივდება და ზედაპირზე იწყებს სირბილს, მაგრამ კოვზს მაინც რომ არ ნებდება….

უცნაური ადამიანები არიან ეს ადამიანები…

გასცემ, აძლევ , იღებენ და ირგებენ – შემდეგ კი ……. ქრებიან.

სულ ცოტა ხნის წინ ვწერდი როგორ ხვდები ადამიანი შენიანია თუ არა, ან რამე კავშირი გაქვს თუ არა მასთანთქო, ჰოდა ნუთუ ეს კავშირები მხოლოდ შთაგონებადი და წარმოსახვადია ?

არადა ზოგჯერ როგორ მჭირდებიან ხოლმე ადამიანები, ახლოს , ძალიან ახლოს …

მჭირდებიან უბრალოდ რომ იყვნენ და ვიცოდე რომ ახლოს – ჩემთან ერთად არიან….

ადამიანები ერთედრთი უშრეტი ენერგიის წყარო და ნერვის შლის მიზეზები არიან : )

და მაინც როგორ მევასება ბუნების ეს სასტიკი და ამაზრზენი ქმნილებები ♥