წვიმდა!

მაშინ როდესაც გიჟი ვიყავი
ჩემი ფანჯრის წინ გიჟურად წვიმდა...


თუმცა ეს ისტორია ასე სულაც არ იწყება...


ყველას როდესაც გიჟი ვეგონე, ერთ ადამიანს სჯეროდა მხოლოდ, რომ მე ვიყავი უბრალოდ თაავისუფალი, მხოლოდ მან იცოდა რომ მე ჩემს აზრებს გამოვთქვამდი და არაფერი მეტი... მხოლოდ მას სჯეროდა რომ ამას ბოროტი ზრახვით არ ვაკეთებდი...
მარტო მან იცოდა ყველაფერი, ის მამხნევებდა და სჯეროდა ჩემი... ალბათ...
თუმცა სჯეროდა რაღაც მომენტამდე , ბოლოს ისიც შეცბა.. მაშინ უმტყუნა რწმენამ როდესაც ჩემი აზრი გავუზიარე მასზე...

ის სიმართლე ვუთხარი რომლის ჭეშმარიტებაშიც მე თვითონ ეჭვი არასოდეს
შემპარვია... ზუსტად იმ დღიდან დავკარგე იგი...
ადამიანი რომლის იმედადაც ვიყავი და ის ადამიანი რომლის შემწეობითაც ვიყავი
თავისუფალი. სიმართლემ ადამიანი დამაკარგვინა. ზურგი მაქცია იმ წუთას როცა არ ველოდი და ისე რომ არც დამმშვიდობებია და ვერც მისი გაცილება მოვახერხე, ვერც უკანასკნელი ნაბიჯებისათვის თვალის გაყოლება - წავიდა...

აქედან მოყოლებული ჩემი მსმენელები მხოლოდ ოთხნი-ღა არიან. 4 თეთრი
კედელი რომლებიც არ მესაუბრებიან, მგონი არც მისმენენ და ზედაც კი არ შემოუხედავთ არასოდეს.


***

თითქმის მკვდარი ვარ.......... რა ხანია.. რა დრო გავიდა ისიც არ ვიცი....

დღეს წვიმდა პირველად მისი წასვლის შემდეგ. ისე წვიმდა გეგონებოდა შავი ზღვა
თავზე გადმოგვემხო. წვიმდა მძიმედ , მაგრამ უხმაუროდ. ის წავიდა და მას შემდეგ არაფერი გამხარებია....
დღეს გამიხარდა , წვიმა გამიხარდა, მაგრამ ჩვენ ერთად გვიხაროდა...
ახლა მარტო ვარ, თითქმის მარტო... 4 კედელი ხომ ჯერ კიდევ ჩემთანაა... თუ ეს მე ვარ მათთან.....

წვიმა მოვიდა და ალბათ მასზე ჩემი უკანასკნელი მოგონებაც- მისი ნაკვალევი წაშალა...
დღეს კარგი დღეა... ალბათ.... წვიმს და ჩემი მარტოობა ოდნავ დაალბო.. ახლა ეს გრძნობა ჩაიში დალბობილ ორცხობილას გავს რომელიც უგემურია, თან ვერ ეკარები ცხელა რომაა იმიტომ, თან გაინტერესებს და გინდა , ამ დროს კი ისედაც იცი რომ არ გიყვარს და არ მოგეწონება... ამ ფიქრში კი ის ნელა ნელა ქრება ჩაიში...
დღეს მნიშვნელოვანი დღეა- ჩემს მარტოობას წერტილი ესმება. ჩემი კუბო უნდა
მოიტანონ.
ჰომ, ზუსტადაც კუბო....

აგერ კუთხეში საწოლზე ვწევარ , ჯერ არავის მოუკითხავს არავის წავუყვანივარ. ჩემი
უკანასკნელი მოგონება კი რომელიც შემომრჩა და რომლიც ჩემს სხეულთან მაკავშირებს დედასთან უკანასკნელი ჩახუტება იყო ... არც კი მახსოვს რამდენი ხნის წინ ...
ბოლო ნახვისას მანუგეშა ... მაგრამ მისი სიტყვები არაფრით მახსენდება თუმცა ვიცი ავტირდი მათი გაგონებისას...

და მაინც ყველაფრის მიუხედავად ის წავიდა... დიდი ხნის წინ წავიდა... ეს აზრი
მღრღნის... ჩემი ბრალია, ვერ მიპატიებია ... დავკარგე ის რაც ძვირფასი იყო , თუმცა ჩემი არც იყო მას ხომ თავისი ცხოვრება ჰქონდა-ოჯახი, მეგობრები,ნათესავები.
მე მისთვის რა ვიყავი მოსამართი თოჯინა?? თუ ლამაზი ხელსახოცი რომელიც ხან გჭირდება ხან არა....

ჰომ კაი დროსია... ახლა მივხვდი მაგრამ ეტყობა სხეული მიშლიდა ფიქრში ხელს .
უკანასკნელ 28 საათში ბევრ რამეს მივხვდი... ჩემი ცოდნა სრულოყოფილებამდეც კი მიდის...


***

... მოვიდნენ....
უნდა წავყვე ალბათ, აბა ჩემს სხეულს მათ ვერ ვანდობ.. მართალია აღარფერში მარგია მაგრამ მაინც ხომ ჩემი იყო....

ღმერთო პირველად მივლიან ასე, მაგრამ მე ამისაგან არანაირი განცდა არ მეუფლება. ისინი
ჩემთვის არაფერს ნიშნავს.
ბევრი ხალხი... გარშემო ისევ ტყუილია... ამით კი ყველა კმაყოფილი...
ახლა რომ შემეძლოს აუცილებლდა ვეტყოდი რომ 5-იანს ვუწერ ნიჭში , ნიჭში რომელიც ბევრ მსახიობს შესაშურად აქვს...ნიჭში რომელსაც იდეალური თვალთმაქცობა ჰქვია ...
ისევ სადღაც მივყავარ...
შემფუთეს.. მეზიდებიან... ღმერთო საწყლები... ამათ რაღას ერჩიან...ისევე უნდათ ამოხადონ სული როგორც მე ამომხადეს.... საწყლები ძალიან შემეცოდნენ.


***
დიდ ხანს ვიარეთ ... დედა ტიროდა... ჩუმად ტიროდა... დედა ყოველთვის ძლიერი იყო,
მეც მას ვბაძავდი. დღეს დედა თავის თავს არ ჰგავს. დედა დღეს გულს მტკენს, მაგრამ თითქოს არ მტკივა უბრალიოდ ვიცი- ძალიან განვიცდი...
რა შორს წავსულვართ ვერც შევამჩნიე... აქ ყველაფერი უცხოა და ცივა...
წვიმს...

დედა ტალახში ეფლობა , მაგრამ პროცესიას უდრეკად მიჰყვება.
დანარჩნებეი დგანან და საუბარს არ წყვეტენ... მშიშრები.... საწყლები....
ღმერთო რა ღრმაა.... რა საჭიროა ამდენი ცერემონიები?
უკან მაინც ვერ დავბრუნდები...



დედა ტირის.....

ის წავიდა და აღარც მოსულა..... დღესაც არ მოსულა...





მიწა ხის ზედაპირზე ხმაურით ეცემა.... წვიმს.....


... დამმარხეს.....

Post a Comment

4 Comments

  1. ძალიან მაგარი ხარ :) თანაც ვერც ვხვდები ეგ დაწერე თუ მოხდა

    თუ მოხდა, უფრო მაგარი ხარ
    და რაც მანდ წერია მასეთ დროს ერთადერთი იმის გაგონება გაგართობს რომ ძალიან მაგარი ხარ .. გაგართობს და დაიკიდებ

    ისე, თავიდანვე რომ გეკიდოს კიდევ უფრო მაგარი იქნებოდი ;)))

    "დამმარხეს" lmao

    ReplyDelete
  2. hoki
    ვაუ :) იმენა ჯერ აზრზე ვერ მოვედი ვინ ხარ მაგრამ რომ აღფრთოვანდი კაია :)

    ნდეს საიდან გაჩნდი?? :)

    ReplyDelete
  3. მაშინ როდესაც გიჟი ვიყავი
    ჩემი ფანჯრის წინ გიჟურად წვიმდა...

    ეს წინადადება მომეწონა
    დანარჩენი არ წამიკითხია :D

    ReplyDelete
  4. ხო არ იცი რამდენჯერ წავიკითხე ეს პოსტი
    მარა არ ვიცოდი რა კომენტი გამეკეთებინა....
    just კარგია რა
    იგრძნობა
    თან ისე, თითქოს ჩემი დაწერილი იყოს...

    ReplyDelete

დასტოვეთ თქვენი მოსაზრება...ნუ მოგერიდებათ გამოხატოთ თქვენი ჰაზრები თავისუფლად!