ყოველ გაზაფხულს ვხვდები, რომ თურმე ძალიან ბევრი რამ ძალიან მომნატრებია.
მომენატრა კარავში ცხვირგაყინულს გაღვიძება და ნამიან ბალახზე გამობოდიალება, ქვაზე ან პირდაპირ მიწაზე ჩამოჯდომა და ჩაის მოხვრეპა დიდი ჯამიდან.
კიდევ მომენატრა მძიმე ბათინკების ჩაცმა და ბოდიალი, ან სულაც ერთ ადგილზე გდება და ერთ წერტილში ყურება.
ყოველ გაზაფხულს მახსენდება, რომ უამრავი ადგილი მაქვს სანახავი, უამრავი თავგადასავალი საკუთარ ტყავზე გამოსაცდელი.
ყოველ გაზაფხულს ვხვდები, რომ დრო ისე მიქრის თითქოს 10 წყვილი ფრთა ჰქონდეს შესხმული.
გაზაფხული ის დროა, როდესაც ცვლილებებზე ვფიქრობ, მერე თავბრუ მეხვევა და თავს ვანებებ შემდეგ გაზაფხულამდე.
ყოველ ჯერზე უფრო და უფრო მიჭირს ქალაქში გაზაფხულის სურნელის შეგრძნობა.
ქალაქის გაზაფხული მხოლოდ მტვრიანი ასფალტის სუნია ახალმოწვიმულზე.
გაზაფხულობით ვხვდები, რომ ჩემს დროს და რესურსს ისე არ განვკარგავ როგორც ვისურვებდი და ყოველ ჯერზე მაინც ყველაფერს ისე ვტოვებ როგორც არის.
გაზაფხულობით ახალგაღვიძებული ფანჯრისკენ ვიყურები, რომ უცნაური განთიადით დავიწყო დილა, აი ისეთით გაზაფხულობით რომ იცის ხოლმე.
ყოველ გაზაფხულს ვგეგმავ და შემდეგ სულ სხვანაირად ვატარებ ზაფხულს.
იმედია ეს გაზაფხული უჩვეულო იქნება და ყველაფერს შევცვლი
0 Comments
დასტოვეთ თქვენი მოსაზრება...ნუ მოგერიდებათ გამოხატოთ თქვენი ჰაზრები თავისუფლად!